มุมมองของเราเรื่อง น้องเสือ อัตสึชิในวัยเด็กเรื่องราวความสัมพันธ์ระหว่างน้องเสือกับHeadMasterสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
Bungou stray dogs คณะประพันธกรจรจัด
Atsushi Nakajima อัตสึชิ นากาจิม่า
Dead Apple 文豪ストレイドッグス デッドアップル
เชื่อว่าหลายคนที่อ่านเรื่องนี้ รู้สึกไม่พอใจที่เรื่องราววัยเด็กของน้องเสือถูกเขียนมาให้โตมาด้วยการถูกทารุณกรรมในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าโดยครูใหญ่(HeadMaster) แล้วสุดท้ายดาไซยังบอกให้น้องเสือเคารพครูใหญ่ในฐานะ "พ่อ"
ในเรื่องอธิบายว่าโยโกฮาม่านั้นเต็มไปด้วยเด็กกำพร้า
(โยโกฮาม่าในเรื่องไม่มีสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เด็กกำพร้าจึงเป็นเด็กเร่ร่อน)
เด็ก 3 คนที่เป็นตัวอย่างของประเด็นนี้
1.Akutagawa เด็กกำพร้าที่โตมาด้วยตัวเอง ไม่มีใครปกป้อง พอร์ทมาเฟียรับไปเลี้ยง โตขึ้นมาดุร้าย ฆ่าคนได้แบบไม่แคร์
2.เคียวกะจัง ถูกเลี้ยงและโตมาโดยพ่อแม่ที่แข็งแกร่ง พ่อแม่ทำอาชีพเป็นนักฆ่าทั้งคู่ โดยความสามารถแล้วสามารถปกป้องเคียวกะได้จนโต แต่ด้วยอาชีพที่ทำ สุดท้ายถูกเก็บ และเคียวกะก็กำพร้า สุดท้ายถูกมาเฟียเก็บไปเลี้ยง ใช้เป็นเครื่องมือฆ่าคน
3.อัตสึชิ เด็กกำพร้าที่มาจากเมืองอื่น โตมาโดยสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า มีเฮดมาสเตอร์เป็นคนโหดร้าย ดุมากๆ อัตสึชิเติบโตมาอย่างเจ็บปวด มาสเตอร์เป็นปมในใจของเค้า มักจะพูดว่าคนอย่างเค้าผิดที่เกิดมา ที่ถูกพ่อแม่ทิ้งเพราะเค้าเป็นคนไม่ดี อัตสึชิไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรและเจ็บปวดกับการกระทำเหล่านั้นมาตลอด
อัตสึชิถูกเคี่ยวเข็ญให้สำนึกในเรื่องของศีลธรรม ว่าต้องเป็นคนดี ต้องเป็นเด็กดี ถึงจะได้รับการยอมรับจากมาสเตอร์ แต่ถึงอัตสึชิจะเป็นเด็กดีแล้วก็ตาม มาสเตอร์ก็ยังใจร้ายกับอัตสึชิอยู่ดี
ในมุมมองของเรา น้องแปลงร่างเป็นเสือได้ ต่อให้น้องเป็นเสือที่ใจดีสำนึกในศีลธรรมแค่ไหน คนทั่วไปก็มองว่าน้องเป็นสัตว์ร้ายอยู่ดี ตัวตนของน้องไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ น้องเกิดมาเป็นเสือ ด้วยพลังที่ยากจะควบคุม มันไม่ง่ายเลยที่จะเลี้ยงน้อง
ในมุมกลับกันล่ะ อัตสึชิควรมีชีวิตแบบไหนกัน ควรโตมากับพ่อแม่ที่อ่อนโยน แต่ว่าพ่อแม่ที่อ่อนโยนจะปกป้องน้องจากพอร์ทมาเฟียได้จริงๆใช่ไหม
หรือควรโตมากับพ่อแม่นักฆ่าเหมือนเคียวโกะ ที่สุดท้ายพอร์ทมาเฟียคงทำทุกวิถีทางเพื่อเอาน้องมาเป็นเครื่องมือฆ่าคนอยู่ดี
จริงๆแล้วชีวิตที่น้องเสือควรได้ เป็นแบบไหน ต้องมีพ่อแม่ที่แข็งแกร่งขนาดไหน
บางทีพ่อแม่ใจดีอาจจะขังน้องไว้แล้วเลี้ยงน้องอย่างอบอุ่น เราคิดไม่ออกว่าจะเลี้ยงน้องยังไงเพื่อซ่อนน้องจากพอร์ทมาเฟีย ยังไงน้องก็เจ็บปวดด้วยทางใดทางนึงอยู่ดี
เราคิดว่าคาฟก้าซัง(คนแต่งเรื่อง) อยากให้เห็นว่า แม้แต่คนที่โตมาในสภาพแวดล้อมเลวร้ายก็ยังสามารถเป็นคนที่มีศีลธรรมดีงามในใจได้ และเป็นคนที่เห็นคุณค่าของการมีชีวิต แม้น้องเสือจะถูกมาสเตอร์พูดซ้ำๆว่าน้องไม่ควรเกิดมา หรือจริงๆแล้วน้องควรตายไปซะ เป็นต้น
หลายคนโกรธและบอกว่าพ่อแม่ที่ทำร้ายลูกนั้นไม่ควรได้รับความเคารพหรือการให้อภัย
เราไม่เห็นด้วยกับความรุนแรงอยู่แล้ว เราเองก็โตมากับความเจ็บปวดและทุกวันนี้พ่อแม่เราก็นิสัยเหมือนเดิม แต่เราให้อภัยพวกเค้าเพื่อปลดปล่อยจิตใจบอบช้ำของตัวเอง พออภัยแล้ว เราก็เริ่มต้นชีวิตใหม่และไม่พาตัวเองไปให้พ่อแม่ทำร้ายซ้ำๆอีก เพราะโตแล้ว พึ่งพาตัวเองได้แล้ว เราไม่ได้จมปลักกับเรื่องในอดีต ไม่ได้น้อยใจหรือเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนที่โชคดีกว่า
พ่อแม่ก็คนธรรมดา เค้าอาจจะไม่เพอร์เฟค อาจจะเลี้ยงแบบผิดวิธี แต่เราโตแล้ว เราสามารถเลือกได้ ว่าอยากเป็นคนแบบไหน รวมทั้งไม่ส่งต่อวิธีที่เจ็บปวดกับรุ่นต่อไป
ในมุมมองของเรา
ไม่ผิดที่น้องเสือจะอ่อนโยนกับคนที่เคยร้ายกับตัวเอง ดาไซคงอยากบอกแบบนั้นรึป่าวค่ะ เสืออาจจะมีมุมที่คิดว่า "คนที่ทำร้ายฉันน่ะตายไปก็ดีแล้ว" แต่น้องเสือกลับร้องไห้ตอนที่คนนั้นตาย มันเปลืองน้ำตา ใช่ไหม แต่ดาไซบอกว่าไม่เป็นไร ร้องเถอะ
ตอนย้อนอดีต ไม่ได้เห็นทั้งชีวิตเสือ มีแค่ภาพความรุนแรง แต่การที่เสือร้องไห้ก็คิดว่าคงมีช่วงเวลาที่ดีอยู่บ้าง คงจะผูกพันธ์ ถึงไม่ได้รับความรักแต่ก็ถูกเลี้ยงมา ดาไซก็ยังบอกให้มองในแง่ดีว่า การถูกเลี้ยงมาอย่างเข้มงวดทำให้นายเป็นคนที่ความคิดดี ตรรกะดี ทำในสิ่งที่่ถูกต้อง (ต่างจากอาคุ)
เค้ารู้มาตลอดว่าน้องแปลงเป็นเสือได้แต่ไม่เคยบอกให้น้องรู้ตัว อาจกลัวน้องรับความจริงไม่ได้ ที่จริงจะไม่เลี้ยงแต่แรกก็ได้ ส่งให้ตร.ไปซะ ทางการคงเอาไปเลี้ยงเป็นเครื่องมือ แต่ถ้าถูกมาเฟียเจอคงโตมาเป็นเสือที่โหดร้าย แต่เค้ากลับเลี้ยงน้องมาจนโต ตอนที่ไล่ออกเพราะน้องแปลงร่างบ่อยขึ้น
น้องควบคุมพลังตัวเองไม่ได้ เค้าเลยไปพา tatsuhiko มารีดเอาพลังน้องออก อยากให้น้องเป็นคนปกติ จนน้องฆ่า tatsuhiko ตายแต่เค้าก็ยังไม่ส่งน้องให้ตร. ความจริงน้องน่าจะติดคุกไปตั้งนานแล้ว เค้าก็เลี้ยงมาต่อ จนตอนไล่น้องออกมา ตอนนั้นน้องโตพอที่จะดูแลตัวเองได้ และเค้าสอนน้องให้มีตรรกะที่ถูกต้อง
ถ้าเค้าไม่เลี้ยงน้องมาแต่แรก ถ้าไม่ขังน้องไว้ ถ้าปล่อยให้พวกมาเฟียรู้ว่ามีเด็กที่แปลงเป็นเสือได้ ต้องบุกมาทำลายสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเพื่อชิงตัวน้องไป ใช้น้องเป็นเครื่องมือฆ่าคนมากมาย แต่ครูซ่อนน้องไว้ เก็บเป็นความลับจากทุกคน เลยต้องขังน้อง น้องเลยไม่มีเพื่อน
ที่เข้มงวดกับน้องเพราะไม่อยากให้น้องเป็นเสือที่ฆ่าคน และสุดท้ายน้องก็โตมาเป็นเสือที่ดีมากจริงๆ เพราะมีเสือในตัวเลยทำให้น้องไม่สามารถมีชีวิตอย่างเด็กคนอื่นได้ และสุดท้ายโชคดีของน้องที่สุดที่ได้มาเจอดาไซ ได้มาทำงานตรงนี้ ได้ช่วยชีวิตคนมากมาย
เราดูแล้วเข้าใจแบบนี้นะคะ พอตอนที่ถ้าดาไซเปรียบเปรยว่าคนๆนั้นก็เหมือนพ่อของน้องเสือ เราก็เลยน้ำตาซึมนิดๆนะคะ
อนิเมะเรื่องเดียวกัน คนดู 100 คน 100 มุมมอง บางคนชอบ บางคนเกลียด ปกติของโลกมนุษย์
ถ้าคนดูได้คุยกับคนแต่งเรื่องก็คงดี จะได้เข้าใจกันว่าเหตุผลแท้จริงคืออะไร ชอบหรือไม่ชอบ ก็ว่ากันไป
ตอนที่เห็นข่าวอัตสึชิในหนังสือพิมพ์ เราคิดว่ามาสเตอร์ภูมิใจในตัวอัตสึชิมาก ว่าในที่สุด น้องก็เลือกทางเดินที่ถูกต้องให้กับชีวิตตัวเองได้ แต่น่าเสียดาย มาสเตอร์ไม่มีโอกาสได้บอกกับอัตสึชิว่าเค้าภูมิใจในตัวอัตสึชิมากแค่ไหน
หลายคนบอกว่า ที่ตายก็สมควรแล้ว
มันจะไม่ดีกว่าเหรอค่ะ ถ้ามาสเตอร์ไม่ถูกรถชนตาย แล้วมาหาอัตสึชิที่สำนักงาน เพื่อบอกกับอัตสึชิว่าฉันภูมิใจในตัวนายมาก นายเป็นเด็กดี ที่ทำประโยชน์เพื่อคนอื่น ช่วยชีวิตคนมากมาย นายเป็นคนที่มีคุณค่าในตัวเอง
สิ่งนี้น่าจะช่วยปลดปล่อยปมในใจของอัตสึชิได้ สิ่งนี้น่าจะทำให้อัตสึชิเลิกเจ็บปวดอีกต่อไป และปมในใจก็จะหายไป
แต่สุดท้ายอัตสึชิไม่เคยได้รับคำพูดดีๆนั้นเลย ปมในใจจึงยังอยู่ต่อไป แต่ก็เชื่อว่าเค้าจะเข็มแข็งขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน
บางคนอาจจะบอกว่ามาสเตอร์อาจจะมาด่าก็ได้
ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ อัตสึชิตอนนี้มีพวกพ้องมากมาย คนที่สำนักงานคงไม่ปล่อยให้อัตสึชิโดนด่าหรอกค่ะ คงโดนตอกกลับจนหน้าชากันไปบ้างแน่
